Een Kritieke Ontwerpfout in Humanoïde Robots Kan Hun Toekomst Belemmeren

Humanoïde robots, zoals Boston Dynamics’ Atlas en Tesla’s Optimus, laten ongelooflijke technologische vooruitgang zien. Hun vermogen om complexe taken uit te voeren, zoals het laden van wasgoed of het uitvoeren van acrobatiek, maakt dat je bijna gelooft dat het tijdperk van robotdominantie voor de deur staat. Echter, onder de oppervlakte schuilt een fundamenteel probleem dat hun efficiëntie en toepassing in de echte wereld bedreigt.

Het Huidige Dilemma

De meeste humanoïde robots van vandaag werken volgens een “brain-first” model. Deze benadering legt grote nadruk op software en AI voor bewegingen en taakuitvoering in plaats van op fysieke geschiktheid. Zoals opgemerkt door de robotica-afdeling van Sony, kunnen humanoïden met beperkte gewrichtsflexibiliteit de natuurlijke menselijke en dierlijke bewegingen niet nabootsen, waardoor hun praktische waarde afneemt.

Dit resulteert in logge machines die robuuste centrale besturingssystemen nodig hebben om fysieke taken te beheren. Deze opzet is inefficiënt en energieverslindend, zoals blijkt uit Tesla’s Optimus, die 500 watt per seconde nodig heeft voor eenvoudige taken. Ter vergelijking: mensen doen complexere activiteiten met minder energie, wat wijst op inherente inefficiënties in het huidige robotontwerp.

Afnemende Opbrengsten: De Weg Vooruit

Ondanks de menselijke fascinatie voor futuristische robotica, zou het huidige traject naar afnemende opbrengsten kunnen leiden. Slimme AI in robots zoals Tesla’s Optimus kan opmerkelijke prestaties bereiken, zoals het vouwen van een T-shirt met behulp van krachtige visuele systemen. Echter, hun fysiek stijve ontwerpen beperken de aanpasbaarheid aan onvoorspelbare omgevingen — een belangrijke tekortkoming in vergelijking met de door evolutie verfijnde ontwerpen van de natuur.

Het bouwen van fysiek intelligente machines die zich autonoom kunnen aanpassen aan hun omgeving zonder complexe berekeningen of overmatig energieverbruik kan de robotica revolutioneren. Deze afwijking van traditionele robotica vereist een transformatief productiesysteem dat momenteel nog niet volwassen is.

De Belofte van Mechanische Intelligentie (MI)

Mechanische Intelligentie (MI) bepleit dit nieuwe tijdperk in de robotica, door zich te laten inspireren door de natuur. Door zich te richten op morfologische berekeningen, streven onderzoekers ernaar om robots te creëren met passieve, intelligente lichamen die zich op organische wijze kunnen aanpassen aan diverse taken.

Aan het hoofd van deze ontwikkelingen aan de London South Bank University, onderzoeken onderzoekers structuren die de efficiënte energieopslagcapaciteiten van dierlijke pezen nabootsen. Door het gebruik van hybride gewrichten kunnen toekomstige robots levensechte bewegingen bereiken met een multi-dimensionale vloeibaarheid die lijkt op menselijke beweging.

Integreren van Intelligentie: Een Holistische Benadering

Naarmate de integratie van MI vordert, komt een toekomst in zicht waarin robots niet alleen hardware- of softwaregestuurd zijn, maar een harmonieuze fusie van beide. Door de focus te verschuiven naar fysiek intelligente lichamen, kan de robotica-industrie ongekende mogelijkheden ontsluiten, waardoor machines betekenisvoller kunnen omgaan met de wereld. Volgens ScienceAlert belooft dit pad nieuwe mogelijkheden en innovaties die de robotica eindelijk uit het laboratorium en in het dagelijkse leven kunnen brengen.