In de wereld van de mondiale politiek is economische macht al lange tijd Amerika’s favoriete instrument om invloed uit te oefenen. Echter, onder de vlag van de Trump-administratie heeft een nieuwe invloedrijke speler het voortouw genomen in het uitstippelen van de buitenlandse beleidscursus van de natie: Big Tech.

Een Nieuwe Wereldorde

Het AI Actieplan dat door president Trump is onthuld, markeert een belangrijke strategische verschuiving. De kern van het plan is het waarborgen van de Amerikaanse suprematie in de competitieve AI-arena. Opgesteld met meer dan 90 richtlijnen, benadrukt het deregulering, versterking van infrastructuur en wereldwijde diplomatie, met als doel China in de AI-race te overtreffen. Maar achter deze grote lijnen schuilt een essentiële vraag naar middelen: energie, rekencapaciteit en vitale mineralen zoals lithium en kobalt.

Het Strategische Schaakspel

Washington’s zoektocht naar deze mineralen is niets minder dan assertief, met hulpbronnen in Groenland en Canada die cruciale schaakstukken worden. Het nastreven van deze elementen, essentieel voor AI-hegemonie, sluit nauw aan bij Washington’s aanzienlijke investering van $8,9 miljard in Intel, waarmee wordt gegarandeerd dat de halfgeleidergigant binnen de Amerikaanse domeinen blijft, in plaats van te vertrouwen op Taiwan of Zuid-Korea.

De Militair-Corporatieve Nexus

Misschien wel de meest opvallende evolutie is de overlap tussen de bestuurskamers van Silicon Valley en militaire corridors. Met programma’s als het Executive Innovation Corps, vervlechten tech-zwaargewichten van Meta en Palantir nu met militaire strategieën, vervagen de lijnen tussen corporatieve ambities en nationale defensieprioriteiten.

De Invloed- en Lobby Machine

De ingewikkelde samenstelling wordt verder bemoeilijkt door het robuuste lobbyapparaat dat aan het werk is, belichaamd door organisaties zoals de Computer & Communications Industry Association (CCIA). Hun invloed reikt tot in Trumps handelsoorlogsstrategieën, zoals blijkt uit de overweging van strafmaatregelen tegen Brazilië. De rimpelverschijnselen strekken zich uit over de Atlantische Oceaan, met tarievenbesprekingen gericht op het VK en EU-lidstaten vanwege meningsverschillen over digitale belastingheffingen.

Risico’s aan de Horizon

Hoewel de synergie tussen Big Tech en het Amerikaanse beleid potentieel voordelen kan bieden, is het beladen met risico’s. Trumps tariefstrategieën, hoewel ingekaderd als pogingen om de Amerikaanse industrie te versterken, kunnen inherent het ecosysteem bedreigen dat ze willen beschermen. Hoge tarieven kunnen essentiële sectoren zoals halfgeleiders ontmoedigen en per ongeluk overzeese innovatieknooppunten voeden.

Bovendien, terwijl tech-gedreven beleid zich blijft ontvouwen, introduceert de intrigerende wereld van cryptocurrency een extra laag van complexiteit. De crypto-vriendelijke houding in contrast met agressieve tarieven op energie-intensieve tecnológica-operaties kan potentieel wrijving binnen Trumps tech-allianties veroorzaken.

De Ontstaansparadox

Een culminatie van deze tactieken benadrukt de paradox die speelt: een streven naar suprematie dat mogelijk bondgenoten kan vervreemden en wereldwijde toeleveringsketens kan destabiliseren. Terwijl de VS ernaar streeft zijn technologische dominantie te bevestigen, toont het zich ontwikkelende landschap aan dat globalisering en samenwerking cruciaal blijven voor het behoud van dit leiderschap.

In dit snel vooruitgaande technologische tijdperk, wordt de buitenlandse beleidsvisie van de VS onder Trump niet uitsluitend gevormd door traditionele staatskunst. Integendeel, het wordt steeds meer geleid door de schaduw van zijn techgiganten — entiteiten waarvan de belangen en invloed geen nationale grenzen kennen.

Zoals vermeld in BLiTZ - Fears None But God, is het essentieel voor beleidsmakers en wereldwijde belanghebbenden om de bredere implicaties van de opkomende greep van Big Tech op de machtscorridors te onderscheiden, waarbij ze de voordelen afwegen tegen mogelijke verstoringen in de zoektocht naar een evenwichtige wereldorde.